
اهمیت آسیب شناسی مهدویت < ?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ثمربخشی تلاش دست اندرکاران و مروجان فرهنگ مهدویت، به آسیبشناسی مهدویت؛ یعنی شناخت و تحلیل موانع جریان مهدویت و تبیین چگونگی برخورد مؤثر با این عوامل، بستگی دارد.
تربیت مهدوی در مفهوم خاص آن: «مجموعه تدابیر و اقدامات سنجیده و منظم فرهنگی برای پرورش و تقویت ایمان و باورهای مهدوی» در مخاطبان است. و برای رسیدن به این هدف والا به دو عامل برنامهریزی و آسیبشناسی نیازمندیم. از سوی دیگر، اهمیت، اولویت و ضرورت انکارناشدنی تبیین و ترویج فرهنگ مهدویت در نظام دینی، ضرورت توجه به بحث را دوچندان میکند.
همچنین باور به حقانیت بحث و رویکرد جدی نسل جوان برای پذیرش باورهای مهدوی و گرایش به آن، همه دست اندرکاران را وامیدارد تا برای افزایش ثمربخشی این فرایند و نهادینه سازی فرهنگ مهدویت و یافتن راهکارهای مناسب بر تلاش خود بیافزایند.
باید این نکتهِ مهم را یادآور شد که دستاندرکاران امر فرهنگ مهدویت با وجود تلاش زیاد برای تبیین و ترویج این فرهنگ، با ناکامیها و بن بستهای بسیاری روبهرو بوده است. البته بسیاری از این ناکامیها برمیگردد به کج روی و کجاندیشیهایی که در این حوزه توسط برخی از مروجان این فرهنگ صورت گرفته است. از اینرو جا دارد که به جد به شناختن این کجرویها و کج اندیشیها اقدام گردد. به بیان دیگر باید به پیرایش و تهذیب مفاهیم و مصادیقی که تا اکنون وارد این فرهنگ شده است پرداخت. در غیر این صورت هرگونه برنامه ریزی برای نهادینه سازی این فرهنگ، بینتیجه خواهد بود. کسانی که بدون توجه به بحث آسیبها وارد عمل میشوند، همچون باغبانی میمانند که بدون توجه به آفتها، مشغول کشت و کار شود که قطعاً در این صورت این کشت و کار ثمرهای برای او نخواهد داشت.
در اهمیت این مسئله همین بس که مولای متقیان حضرت علی(ع) میفرماید: «المصیبه بالدین اعظم المصائب؛ بزرگترین مصیبت، آفت در دین است». [۱] آری وقتی دینداری فرد دچار آفت شود، این بزرگترین مصیبت است.
به هرحال شناخت آسیبها و عوامل ایجاد کننده آن میتواند دست مایه خوبی برای پیشگیری از آفت زایی در دین و دینداری شود. در پایان جا دارد که در این بخش از نوشتار به نکته بسیار حکیمانه امیر بیان حضرت علی(ع) توجه شود که فرمود:
من لم یعرف مضرّه الشی لم یقدر علی الامتناع منه.
هرکس آفت چیزی را نشناسد، قادر به خودداری و پیشگیری از آن نیست.
پی نوشت :
[۱] غررالحکم، ص ۳۶۴٫
:: پایگاه عصر ظهور :: Asrezohor ::